Umierali w blasku gwiazd

autor zdjęcia: LANDMARK MEDIA/Alamy/BE&W

źródło: Rzeczpospolita

Meier Tzelniker jako Isidor Straus i Helen Misener jako Ida Straus w filmie „SOS Titanic” (1958 r.) w reżyserii Roya Warda Bakera

autor zdjęcia: Classic Image/Alamy/BE&W

źródło: Rzeczpospolita

Brytyjski transatlantyk RMS „Titanic”, który miał być niezatapialny, zatonął na Atlantyku 15 kwietnia 1912 r. Kolosa pokonała góra lodowa

autor zdjęcia: GL Archive/Alamy/BE&W

źródło: Rzeczpospolita

Margaret „Molly” Brown (1867–1932)

autor zdjęcia: BE&W

źródło: Rzeczpospolita

Benjamin Guggenheim (1865–1912)

Dokładnie 111 lat temu, 15 kwietnia nad ranem, lodowate wody Atlantyku na zawsze zgasiły życia i marzenia 1514 ludzi. Kim byli pasażerowie brytyjskiego transatlantyku RMS „Titanic”, którym przyszło zginąć w rozświetloną gwiazdami, „najpiękniejszą kwietniową noc”?

Tragedia, która rozegrała się nocą z 14 na 15 kwietnia 1912 r. na pokładzie uznawanego za niezatapialny statku, przez lata obrastała legendą utrwalaną przez mniej lub bardziej wierne i udane ekranizacje filmowe. Najsłynniejszą z nich jest film Jamesa Camerona z 1997 r., który rozsławił historię „Titanica” w sposób dotychczas w kinematografii niespotykany. I chociaż sukces edukacyjnej roli dzieła jest pod tym względem niezaprzeczalny, to ma on także drugą, mniej chlubną stronę medalu – w swoisty sposób „przyćmił” obraz autentycznych ofiar, zastępując je piękną, lecz jednak fikcyjną opowieścią miłosną. A przecież prawdziwych historii o miłości – i to pojmowanej chyba na wszystkie możliwe sposoby – na „Titanicu” nie brakowało. Okrutną śmierć w czarnej toni ponieśli nie boski Leonardo DiCaprio, lecz ludzie z krwi i kości.

Ida i Isidor Strausowie

Jakże wymowny jest fakt, że już sama opowieść o uczuciu Rose i Jacka powstała zainspirowana historią miłosną prawdziwego małżeństwa. Niestety, Ida i Isidor Strausowie nie byli już wówczas piękni i młodzi, a w dodatku ukazanie ich historii mogłoby „skraść show” parze głównych bohaterów, toteż reżyser „Titanica” zdecydował się poświęcić im zaledwie kilka sekund filmu. A szkoda, bo chyba trudno o bardziej heroiczne...